Wytyczne

Wytyczne praktyki klinicznej to zbiór zaleceń, sformułowanych w sposób systematyczny, które pomagają lekarzom i innym pracownikom instytucji opieki zdrowotnej w podejmowaniu optymalnych decyzji w opiece nad pacjentami w określonych okolicznościach. Odgrywają również ważną rolę w polityce zdrowotnej.

• Wspieranie w podejmowaniu decyzji klinicznych i ustalaniu planu postępowania.
• Systematyzacja i ujednolicenie praktyki między ośrodkami medycznymi, a w związku z tym podniesienie jakości opieki zdrowotnej w całym kraju.
• Źródło rzetelnych informacji i wiedzy na temat ścieżek postępowania.
• Podstawa opracowania kluczowych zaleceń i wskaźników jakości, a następnie monitorowania jakości opieki nad chorymi.

Zastosowanie odpowiedniej metodyki podczas formułowania zaleceń ma istotny wpływ na ich wiarygodność i możliwość skutecznego wdrożenia ich w praktyce. Metodyka powinna być dokładnie opisana i opublikowana. Wytyczne mogą być tworzone od podstaw (de novo), adaptowane do warunków lokalnych lub przyjmowane bez zmian (adopcja). Ważnym elementem tworzenia wytycznych jest ocena jakości dowodów naukowych oraz siła rekomendacji. Metodyka powinna być transparentna i oparta na uznanych standardach, jak np. GRADE.

• Tworzenie wytycznych de novo – tworzenie wytycznych postępowania klinicznego od początku jest uważane za najpewniejszą metodę opracowania wytycznych dostosowanych do wybranego problemu zdrowotnego, tj. docelowej populacji i uwarunkowań systemu opieki zdrowotnej. Jest to jednak zadanie czasochłonne i wymagające znacznych zasobów.
• Adaptacja wytycznych – adaptacja jest wykonywana jako postępowanie alternatywne wobec tworzenia wytycznych od nowa, możliwa do wykorzystania gdy istnieją wytyczne w danym zakresie. Zapewnia ich dostosowanie do uwarunkowań lokalnego systemu ochrony zdrowia.
• Adopcja wytycznych – przyjęcie i udostępnienie wybranych wytycznych w niezmienionej formie stosuje się w odniesieniu do wytycznych, które są zgodne z zakresem, celem i docelowymi uwarunkowaniami systemu opieki zdrowotnej, a jednocześnie zostały opracowane w sposób transparentny i poprawny metodycznie.

Krajowy Ośrodek Monitorujący pełni istotną rolę w koordynacji procesu opracowywania, wdrażania i monitorowania wytycznych w Polsce. Zapewnia wsparcie merytoryczne, organizacyjne oraz edukacyjne dla zespołów eksperckich i instytucji ochrony zdrowia.

Wytyczne kliniczne są fundamentem wysokiej jakości opieki zdrowotnej. Ich prawidłowe opracowanie i wdrażanie wymaga współpracy wielu ekspertów, zastosowania uznanych metod oraz dbałości o transparentność i aktualność zaleceń.

Zgodnie z  wytycznymi diagnostyczno-terapeutycznymi kod i stopień zaawansowania choroby określany jest według klasyfikacji TNM, zgodnie z rewizją ósmą, aktualizacja AJCC/UICC z 2017 roku.  W przypadku poszczególnych nowotworów złośliwych, dla których istnieje specyficzna klasyfikacja służąca do określenia stadium zaawansowania i nie jest możliwe zastosowanie klasyfikacji TNM – nazwa klasyfikacji została wskazana szczegółowo w dokumencie wytycznych.